Odluka Carigradske patrijaršije da rehabilituje i prizna dvojicu vođa raskolničkih grupacija u Ukrajini kanonski neutemeljena i neobavezujuća

Dvodnevno zasedanje Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve (6. – 7. novembar tekuće godine) bilo je posvećeno trima glavnim temama – stanju na Kosovu i u Metohiji, unapređenju školstva i prosvete u Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi i crkvenoj krizi u Ukrajini posle najnovijih odluka Carigradske Patrijaršije. Svoje viđenje stanja na Kosovu i Metohiji, kao i perspektivu borbe za očuvanje te mučeničke srpske pokrajine u sastavu Srbije u uslovima neprestanih provokacija vođstva lažne države i stalnih pritisaka velikih zapadnih sila, Sabor je predočio našoj javnosti posebnim saopštenjem.

Njoj je manje-više već poznata i delatnost Sabora na polju crkvenog školstva i prosvete, ali saborski stav po pitanju Crkve u Ukrajini samo delimično. Razlog za to je činjenica da je o saborskom stavu trebalo najpre službeno obavestiti sve Pravoslavne Crkve, počevši od Carigradske i Moskovske Patrijaršije, i to na odgovarajućim jezicima (grčki, ruski i engleski), a za taj posao je bilo potrebno izvesno vreme. Pošto je to učinjeno, sada je trenutak da se stav Srpske Pravoslavne crkve iznese u celosti pred našu javnost.

Sabor najpre sa žaljenjem konstatuje da je Carigradska Patrijaršija donela kanonski neutemeljenu odluku da rehabilituje i za episkope prizna dvojicu vođâ raskolničkih grupacija u Ukrajini, Filareta Denisenka i Makarija Maletiča, zajedno sa njihovim episkopatom i klirom, od kojih je prvi svojevremeno kanonski lišen čina, a potom isključen iz crkvene zajednice i podvrgnut anatemi, a drugi je ionako lišen apostolskog prejemstva kao duhovni izdanak sekte takozvanih samosvetih, zbog čega Sveti Arhijerejski Sabor tu odluku carigradskog Sinoda smatra neobavezujućom za Srpsku Pravoslavnu Crkvu.

Sabor ne priznaje navedene ličnosti i njihove sledbenike za pravoslavne episkope i klirike i, sledstveno, ne prihvata liturgijsko i kanonsko opštenje sa njima i njihovim pristalicama.

Sabor ne priznaje navedene ličnosti i njihove sledbenike za pravoslavne episkope i klirike i, sledstveno, ne prihvata liturgijsko i kanonsko opštenje sa njima i njihovim pristalicama.

I na kraju, Sabor predlaže Carigradskoj Patrijaršiji i svim ostalim pomesnim autokefalnim Pravoslavnim Crkvama da se pitanje autokefalije i pitanje pravoslavne dijaspore što skorije razmotre na svepravoslavnom saboru, kako bi se potvrdili i osnažili sabornost i jedinstvo Pravoslavne Crkve i ubuduće izbegla iskušenja kao što je ovo kroz koje sada prolazi sveto Pravoslavlje.