Islamski terorizam, jaka Srpska i "mirna Bosna"

(Press, 13.1.2015)

Zločin islamskih terorista u Francuskoj je digao  Evropu na noge. Ali, i prije toga smo čitali o nekim ružnim pojavama u SAD i Njemačkoj. Svjetsku supersilu i evropsku vodeću zemlju zahvatile su pojave masovne rasne i vjerske mržnje sa provalama nasilja, a o gaženju ljudskih prava da i ne govorimo. Recimo, u demokratskoj Americi malo-malo pa bijeli policajci ubiju ponekog crnog mladića, a kada afroamerikanci reaguju demonstracijama, padaju žrtve na obje strane. Pa onda i Gvantanamo.

Tamo, osumnjičene za spektakulani akt islamskog terorizma od 11. septembar 2001, već deceniju surovo mrcvare zakonom zabranjenim metodama ispitivanja. Iako gušenjem zatvorenika sipanjem vode u dušnik nisu potvrdili sumnje, ne puštaju ih na slobodu jer SAD neće da ih prihvate, a sa nagovaranjem drugih zemalja sporo ide. U međuvremenu, Obama nema podršku većine u Kongresu da zatvori zloglasnu kaznionicu, a prema anketama ni većina američkih građana nije za to da se tamo prekinu istražna mučenja zatvorenika.

U Njemačkoj opet Patriotski front za odbranu od islamizacije Evrope je počeo u jednom gradu sa protestnom šetnjom manje od hiljadu desničara, a onda se munjevito proširio po cijeloj zemlji na skupovima od po dvadeset hiljada. Zna se da je još prije dvije godine Merkelova proglasila kraj multikulturalizma, a poslije joj se pridružio i Kamerun. A prema nešto kasnijem svjedočenju penzionisanog britanskog diplomate, Angelin čuveni stranački i kancelarski prethodnik Kol povjerio se Tačerovoj da „brojni imigranti iz islamskih zemalja niti hoće niti mogu da se integrišu u hrišćansku Evropu i da ih treba vraćati kući“. Merkelova sada zove na uzbunu zbog straha od većih vjerskih sukoba u zemlji, jer ankete pokazuju da i većina Nijemaca, koji ostaju kod kuće, pasivno podržava manifestacije Pegide.      

Nema sumnje da će najnoviji akt islamskog terorizma protiv karikaturista i novinara pariškog satiričnog lista rasplamsati ksenofobiju i posebno islamofobiju u Evropi i Americi. Političari, novinari i intelektualci već objašnjavaju da terorizam nema nikakve veze sa islamskom relgijom, a mnogi islamski poglavari se ograđuju od minornog procenta militantnih ekstremista, koji samo kompromituju njihovu vjeru. Ali, i jedni i drugi dobro znaju i osjećaju da će, uz sve to, svaki musliman u dnu duše objašnjenje za zločin potražiti u onome što Zapad radi u Palestini, Iraku i Avganistanu gdje dnevno ginu na stotine, kao što će se i svaki američki i evropski hrišćanin upitati kako odbraniti zapadne vrijednosti pluralizma i tolerancije od sve brojnijih komšija, koji i u  trećoj generaciji slijede druge vrijednosti.          

Kod nas, hvala bogu,  već 20 godina nema takvih problema. Istina, Bošnjaci bi i danas htjeli cijelu BiH, Hrvati da ujedine kantone sa svojom većinom, a Srbi brane „manji entitet“. Ali, u Srpskoj, recimo, nema ni pojedinačnih ubistava iz vjerskih i nacionalnih motiva, nema antimuslimanskih manifestacija, nema ni diskriminacije po toj osnovi. Čak polovinu vlade čine nesrbi od koje su više od pola bošnjački ministri. Štaviše, potpredsjednik Srpske iz reda bošnjačkog naroda kaže da ga proslava Dana Republike vrijeđa pa traži i da se ukine. A predsjednik mu lakonski odgovora da „i njega vrijeđa BiH, pa je trpi“. I mirna Bosna.

Vrijeme je da Mile pozove američku i njemačku mabasadu u Sarajevu, izrazi iskrenu zabrinutost i ponudi savjete iz vlastitog iskustva.