Kako to da se vojska Kraljevine Jugoslavije tretira danas u Srbiji službeno na dva načina: potraga za grobom generala Draže Mihailovića praćena neviđenom medijskom pažnjom, ali i potpuni muk i ignorisanje pripadnika Kraljevske vojske koji su poginuli u aprilskom ratu 1941. godine?

Metoda cenzure je dostigla svoju grotesku u nedavnom slučaju prijedloga budžeta za 2014, kada je Vlada protivzakonito uputila budžet u proceduru po hitnom postupku, dajući pri tome poslanicima 4 dana(!) za analizu najvažnijeg državnog dokumenta. Pri tome je budžet dat u potpuno netransparentnoj formi.

Dokle će zalaganje za očuvanje i autentično pre-ustrojstvo srpskih država u kojima već žive gotovo svi Srbi biti jeres? Nasuprot tome, ruga nam se „više od autonomije, manje od nezavisnosti“ jugoslovenska utvara u kojoj bi, pod vlašću i prema ključevima ostalih bratskih naroda i narodnosti, živeli svi Srbi.

Ričard Dokins bi morao, kao naučnik, da ponudi i drugu stranu priče; naravno, ako zna nešto o tome. Jer, koliko čuvene reči "mnoge knjige nisu opasne, opasna je samo jedna" važe za pravu Bibliju toliko stoje i za Dokinsovu "ateističku Bibliju".

EU je do sada najviše podrške davala uspostavljanju zajedničkih institucija BiH, koje su se izrodile u pravog birokratskog monstruma: „izgrađene“ pod patronatom EU i SAD sa preporukom da mesto u njima bude dobro plaćeno, gomila tih institucija ne služi ničemu korisnom, a njihovi debelo preplaćeni funkcioneri prosto gutaju novac poreskih obveznika RS i FBiH.

Srpski narod mora sprovesti svoju demografsku obnovu, koja je jedino moguća jačanjem porodice i porodičnih vrednosti. Hrišćanska demokratija, kao novi srpski konzervativizam treba u tome da vidi svoj prioritet.

Postoje dva teorijski ustanovljena gledišta koja tretiraju pojam nastanka država u modernoj, tj. sadašnjoj međunarodnoj zajednici. Država nastaje sticanjem tri elementa državnosti: teritorija, stanovništvo i vlast, odnosno suverenitet.

U pitanju je unutrašnji strah jednog dela srpske (patriotske, nacionalne) javnosti da će, sa splašnjavanjem fašističkog naboja u Hrvatskoj i odjekivanjem prijateljskih nota s one strane Dunava i Save, sa nestankom neprijatelja-koji-nas-konstituiše, doći do toga da – izgubimo sebe.

Bilo bi tragično da se tumačenje strategije Srbije prepusti pojedincima i njihovom „osećaju“. To bi poljuljalo kredibilitet vlade Srbije ne samo među Srbima, nego i među kosovskim Albancima i strancima.

I danas se iz aviona vidi da je Aušvic bio logor smrti i genocida. Gledajući i sa zemlje i iz vazduha logor Jasenovac ne asocira na mesto zločina. Najstrašniji dokazi sistematskog zločina drže se u depou muzeja, a vrte se ustaški filmovi, za koje se, istina, kaže da su propaganda.